مــن را بــا هــر خــواب مــوی تــو،
از یــک طــرف آب مــی‌بــرد!

ســرت را بــا خــواب‌هــای مختــلف
اگــر شــانــه مــی‌زنــی،

یــک خــواب‌اش را بگــذار بــرای مــن
تــا قــاب کنــم

بــرای میــز کــارم...


سجاد گودرزي





مثل بوی قهوه
پیچید عطر تلخ تو درفضا
انبوه صفیرکش مارهای نر
رها شدند
از کمان لبـی
 که بر گوشه‌ی فنجان روبه‌رو
جا گذاشتی


سجاد گودرزي






غــرور گــوگــردی ام را بگیــران!
بگــذار روی سیگــاری
کــه نمــی دانــی بــرای بخــاطــر آوردنــم اســت
یــا از خــاطــر بــردنــم ...
بســرانم در ریــه ات
بــه یــاد روزهــایــی کــه نفســت بــودم!


سجاد گودرزي




مــن را بــا هــر خــواب مــوی تــو،
از یــک طــرف آب مــی‌بــرد!
ســرت را بــا خــواب‌هــای مختــلف
اگــر شــانــه مــی‌زنــی،
یــک خــواب‌اش را بگــذار بــرای مــن
تــا قــاب کنــم
بــرای میــز کــارم...



سجاد گودرزي